box

Áðan, um tvöleytið, horfði ég á fyrsta hnefaleikabardagann minn. Bubbi lýsti og öskraði og æmti eins og honum einum er lagið.

Ég veit ekki hvort ég er svona mikil kelling en mér verður óglatt af því að horfa á box. Eftir því sem þeir slösuðust meira varð mér meira flökurt. Ég vonaði alltaf að þeir myndu ekki hitta hvorn annan en Bubbi kættist við hvert högg (kættist sérlega mikið þegar annar gaurinn náði svo góðri höggsyrpu á hinn að andlitið tættist allt og það kom risa blæðandi glóðarauga). Þetta er víst ekki rétta leiðin til að horfa á box enda verður þetta síðasti bardagi sem ég horfi á.

Ég veit ekki hvort ég er svona mikill kall en ég nota orðið kelling yfir aumingja,,, já svona er lífið.